آقا دلت پاک باشه!
شاید شما هم دیده باشید افرادی را که ادعای دینداری میکنند امّا در عمل، هیچ یک از نشانه های دینداری را ندارند. زمانی که به آن‌ها اعتراض میشود "برادر چرا اینجوری هستی؟" در جواب میگوییند آقا دلت پاک باشه! امّا دل اینگونه نیست که ایشان فکر کرده‌اند. وجود نازنین رسول گرامی اسلام می فرمایند: "الصلاه نور المومن" نماز نوز مؤمن است.[1] هر کس که میخواهد دلش با نور معنوی آشنا شود باید نماز بخواند. در طول تاریخ نیز کسانی بودند که خداوند این نور را در دلشان قرار داده بود. امام صادق علیه السّلام فرمود: روزی زسول خدا صلى اللَّه علیه و آله نماز صبح را با مردم گزارد، سپس در مسجد نگاهش بجوانى افتاد که چرت میزد و سرش پائین مىافتاد، رنگش زرد بود و تنش لاغر و چشمانش بگودى فرو رفته بود، رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله باو فرمود: حالت چگونه است؟ عرضکرد: من با یقین گشتهام، رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله از گفته او در شگفت شد [خوشش آمد] و فرمود: همانا هر یقینى را حقیقتى است. حقیقت یقین تو چیست؟ عرض کرد: یا رسول اللَّه همین یقین من است که مرا اندوهگین ساخته و بیدارى شب و تشنگى روزهاى گرمم (روزه) بخشیده است و از دنیا و آنچه در دنیا هست بىرغبت گشتهام تا آنجا که گویا عرش پروردگارم را میبینم که براى رسیدگى بحساب خلق برپا شده و مردم براى حساب گرد آمدهاند و گویا اهل بهشت را مینگرم که در نعمت میخرامند و بر کرسیها تکیه زده، یک دیگر را معرفى میکنند و گویا اهل دوزخ را مىبینم که در آنجا معذبند و بفریادرسى ناله میکنند و گویا اکنون آهنگ زبانه کشیدن آتش دوزخ در گوشم طنین انداز است. رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله باصحاب فرمود: این جوان بندهایست که خدا دلش را بنور ایمان روشن ساخته، سپس بخود او فرمود: بر این حال که دارى ثابت باش. جوان گفت: یا رسول اللَّه از خدا بخواه شهادت در رکابت را روزیم کند. رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله براى او دعا فرمود. مدتى نگذشت که در جنگى همراه پیغمبر بیرون رفت و بعد از 9 نفر شهید گشت و او دهمین (شهیدان آن جنگ) بود.[2] ایمان و مؤمن از یک ریشه هستند هرکس ایمان داشته باشد مؤمن است و وجود نازنین رسول گرامی اسلام می فرمایند: "علم الایمان الصلاه" علامت و نشانه ی ایمان نماز است. نمیشود کسی ادعای ایمان داشته باشد و نماز نخواند. حتماً دروغ می گوید. مردم در این دوره وزمانه می گویند دلت پاک باشه باقیش رو خدا قبول می کند. اگر دلی حقیقتا پاک باشه صاحب آن دل نمازش را به درستی ادا می کند و مراقب چشمش است و مراقب است که از کجا روزی میخورد و مال مردم نمی خورد. وقتی که ما مریض می شویم به پیش دکتر می رویم. دکتر از طریق علائمی که در بدن ما هست به مریضی ما پی می برد، مثلاً از طریق رنگ رخسارمان و یا دمای بدنمان می فهمد که ما تب داریم. حال اگر شخصی که به هر دلیلی می ترسد که بگویند او مریض است بگوید من حالم خوب است آیا حالش واقعاً خوب می شود؟ همه به جهالت او میخندند. به همین شکل ما اگر بخواهیم بفهمیم کسی مؤمن هست یا نه، باید اعمالش را ببینیم نه اینکه دلش را ببینیم. پس بکوشیم اگر دلمان پاک است ظاهرمان را هم شبیه آن کنیم.
[1] نهج الفصاحه صفحه 396
[2] أصول الکافی / ترجمه مصطفوى، ج3، ص: 90